Ik geloof dat we allemaal multidimensionale spirituele wezens zijn, afkomstig van de Bron die tijdelijk hier op aarde zijn om een menselijke ervaring op te doen. We gebruiken maar 5% van ons vermogen en zijn meesters geworden in het creëren van beperkingen, want in principe kunnen we alles. Van oorsprong zijn wij als ziel een puur en zuiver licht maar zodra een deel van onze ziel hier op aarde incarneert dan raken we in de vergetelheid. We vergeten wie wij in werkelijkheid zijn, wat onze kwaliteiten zijn, waar we vandaan komen en wat onze missie hier op aarde is.

De eerste van onze zeven levensjaren zijn heel belangrijk want dan vindt er een identificatie, een programmering plaats. Dit omdat de hersenen nog in een lage vibratie zitten. Alles wat via de zintuigen wordt waargenomen, wordt opgenomen. Zo nemen we de emoties van onze ouders over, kopiëren het gedrag van anderen en we nemen alles aan voor waar wat er in onze omgeving wordt verteld. 

Naast dat de bewustwording al in de baarmoeder plaatsvindt waarbij je de emoties van jouw moeder en omgeving oppikt, hebben je vroege kinderjaren, schooltijd en sociale leven enorm veel invloed op jouw denkwijze en de bijbehorende gevoelens.  

Hier ontstaan de eerste belemmerende overtuigingen en denk maar eens aan de woorden die je weleens hebt gehoord: "Je doet het niet goed, je kunt het niet, je bent het niet waard, wie denk je wel dat je bent, je bent lastig, etc." Je bent dit gaan geloven en heb je je aangepast om erbij te horen of misschien wel om te kunnen overleven. 

Onbewust heb je jezelf gemanifesteerd als iemand die je eigenlijk niet bent, maar die je denkt te moeten zijn.

Het is de kunst om de vicieuze cirkel te doorbreken en wat we hebben geleerd af te leren en de oude programmeringen los te laten zodat je weer meester kunt worden over je eigen bewustzijn. 

Tenslotte zijn wij degene op wie we wachten.